Rien

Uiteraard mogen jullie nu met z'n allen de naam van mijn hoofdpersonage weten: Rien. Ik ben ondertussen vlijtig aan het schrijven (of typen, om het even semantisch correct te houden) en het gaat tot nu toe zeer vlotjes! Hopelijk heb ik niet snel last van writers block en blijft het enige tijd zo lekker lopen.

Alvast dank aan K. (you know who you are) voor het evalueren van het plot, en D. (you know too) voor haar uiterst kritische blik op stijl, woordgebruik, verhaalopbouw en zinsconstructie! Natuurlijk ook aan een aantal anderen die zo lief wilden zijn mijn probeersel tot nu toe al eens te lezen en te voorzien van een opmerking hier en daar. Er begint zich stilaan een ware redactie van Kenners te vormen die mij te hulp schieten bij spellings- en typfoutjes, grammaticale escapades en stilistische blunders. Gij zijt mij allen zeer waardevol!

Morgen moet ik mij morgen helaas op Geschiedenis van de Engelse Literatuur I storten in plaats van op Rien (en ze is nog zo lekker :( ) om mijn examen van maandag tot een goed einde te brengen, maar daarna kan ik lekker veel tijd vrijmaken en mijn fantasie de vrije loop laten. Hoera!

Ingelbien, Londen en Lesbianism of the whateverest century!

Zowaar, ik vind weer de tijd om een kleine update van de recentste gebeurtenissen neer te tokkelen!

Allereerst bevind ik mij in een staat van extase, want eindelijk, eíndelijk is Spaans voor heel eventjes verleden tijd. Een kleine "note to self" dan wel: volgend semester beter mijn woordenschat bijhouden, check!
Spaans is dus even afgelopen en dat betekent dat ik mij nu vol vreugd en jolijt op de cursus van mijn allergrootste academisch voorbeeld tot nu toe heb kunnen storten. Geschiedenis van de Engelse literatuur, wat een hemel, zulk een literaire verrijking... Ik ingelbien de ganse dag! (Ingelbienen: Het intensief, vaak met enigzins romantische gevoelens, bestuderen van de Engelse literaire geschiedenis - ik heb geïngelbiend-) Ik heb dus nog een paar heerlijke dagen met mijn neus in de Norton Anthology voor de boeg.
Nog meer heugelijk nieuws dan: Mijn Leuven-gang en ik gaan naar Londen. Jaja, u hoort het (enfin, leest). Vier dagen van Brits verderf staan ons te wachten, vier dagen lang stiekem foto's maken van praktijken die eigenlijk niet aan de buitenwereld mogen worden getoond (en dan op facebook zetten, uiteraard!). Mijn pondjes zijn al gewisseld, nog een weekje en ik kan mij mengen onder de alternatievelingen van Camden Town!

Last but not least heb ik ondertussen een groffe schets in mijn hoofd van het main character voor dat wat mijn eerste literaire pronkstuk moet worden. Hoe vreeslijk stuiterig en euforisch ik daar ook van word, ik kan er hier op mijn blog natuurlijk niet echt iets over verklappen (het valt me zwaar... zo zwaar...). Maar het zit er dus aan te komen! Stukje bij beetje zit er schot in de zaak en uiteraard zal ik mijn best doen de virtuele wereld met enige regelmaat op de hoogte te houden van (al dan niet grote) vooruitgang!

Koffie en cola (LIGHT!)

Mijn inname van caffeïne was de afgelopen dagen al flink gestegen, kwestie van wakker blijven. Want hoewel Algemene Taalkunde echt hoere-interessant is, leest de cursus toch niet altijd even vlotjes en is het sporadisch echt wel moeilijk je aandacht erbij te houden. In ieder geval, het heeft geholpen want ik ben toch wel nagenoeg zeker geslaagd voor het vak, maar dat was mijn punt niet. Ik wilde maar even zeggen dat de koffie er met een nog sneller tempo door zal gaan de komende dagen. Volgende week wordt namelijk de week van, jawel, Spaans! Spaans ftw, NOT. Spaans is een ontzettend mooie taal, maar het is echt belachelijk hoe tijdrovend het stampen van woordenschat is. Herhalen, herhalen, herhalen, nog een keer doorlezen, opschrijven, nog een keer herhalen... Vooral als je zo'n kleine 50 pagina's vol "preguntar" en "el tema" op drie dagen tijd zomaar eventjes uit je hoofd moet kunnen aframmelen, zonder voorgenoemde pagina's verder ooit bekeken te hebben. (Eigen schuld, dikke toot op je kop natuurlijk) Maar koffie zal me redden, koffie is mijn god. Ik begin serieus te overwegen een enigzins koffie-gerelateerde cultus op te nemen in mijn toekomstig literair probeersel.
Aldus ben ik vastbesloten mijn ketchup nog wat harder te laten werken de komende week. Sevilla, here I come!

Adveniat Regnum Tuum: ART!

Om eventjes volledig off-topic te starten, wil ik toch maar eventjes een korte uiteenzetting doen van mijn examen ervaringen van de afgelopen dagen. Verleden maandag heb ik vrolijk "De Geschiedenis van de Europese Literatuur tot 1750" grondig verfuckt (analoog naar "verneuken"). Vervloekt zijt gij, Barok en Renaissance! Beide om geheel andere redenen natuurlijk... De Renaissance is als pareltje van optimisme en Humanistische periode bij uitstek natuurlijk veruit de leukste tijd uit de geschiedenis (hoera Erasmus, hoera Utopia, hoera!), jammer genoeg moet ik de schuld hier geheel afschuiven op mijn gebrekkige geheugen. Bij de Barok aan de andere kant, ligt het lichtelijk anders. Rita, u bent het toonbeeld van chaotische-rommel producent in uw hoofdstuk over Barok literatuur! Niet meer dan een bij benadering 90 pagina's lange verzameling van structuurloos aan elkaar gehanneste ("hannesen" : zeiken, klunzen,...) rommel, niet meer dan de opsomming, als het ware, van quasi ongerelateerde (vrij deprimerende) literaire onzin. Niet dat het de gemiddelde Barok schrijver ontbreekt aan creativiteit of virtuositeit, maar wat een pessimisme zonder tegenwicht zeg. De Barok was goed voor muziek (ik heb een uitgesproken liefde voor sarabandes, bourrées, gavottes en andere. Pachelbel en Purcell hadden nooit mogen sterven...), maar de thematiek binnen de literatuur is een ware mood-killer.
Algemene literatuurwetenschap aan de andere kant was een hele verademing. Madame Masschelein, uw cursus mag dan wel een beetje saai aandoen, het maken van uw examen was een uiterst ontspannende bezigheid.

Tot zover dan mijn kleine inleiding, die net een beetje uitgebreider is uitgevallen dan de verwachting was. Dus dan nu:


-Adveniat Regnum Tuum: ART-

Uw rijk kome. Míjn rijk, want ik heb weer een nieuw plan. Een plan voor het verwerven van monopolie, of toch een zekere grootheid door middel van niets minder dan kunst. Literaire kunst, meerbepaald, want het wordt nu toch eens tijd. Al jaren zit ik te roepen: "Ooit schrijf ik een boek!!" Ooit... Meermaals ben ik begonnen aan het kribbelen van een verhaaltje en telkens weer ben ik gestopt. Kortverhalen ja, die kwamen er wel. Ik was twaalf toen ik een punt zette achter de laatste woorden van "De vriendschapsdiamant", veertien na het onafgewerkte maar toch 40 bladzijden tellende "Marijke". Als huistaak voor Engels kwam er op 16 jarige leeftijd "Malaïka's Sword", een zes bladzijden tellend griezelverhaal met een kuteinde omdat ik al over mijn maximum aantal pagina's heen zat. In de loop van al die jaren waren er nog vele onafgewerkte kladjes van een paar bladzijden lang, zoals "Lê-angël" en "Eilandwacht" in het Nederlands, "I love Maya" en een herwerkte versie van de relatie in dat stukje in een totáál andere setting in "Exclusion of Change" in het Engels.
Ik bleek nooit de discipline of inspiratie te hebben om langer door te gaan, maar ik voel tijden van verandering naderbij komen. Nu ik taal- en letterkunde studeer wordt het me toch duidelijk dat de vakken Algemene Literatuurwetenschap en Algemene Taalwetenschap een niet onbelangrijke bron van zowel inspiratie als stijlverbetering zijn. Als ik dus na de examens weer wat tijd heb, wordt er hier waarschijnlijk begonnen aan een nieuwe poging, vol nieuwe moed, om eindelijk eens een literair werkje van enig formaat af te leveren. Hoe dat afloopt weet nog niemand, maar ik schat de slaagkans in ieder geval groter dan een aantal jaartjes terug!