zondag 22 maart 2009

The only thing that says it all

Metaphor - In Flames

You stole my pure intentions
You are the sickness in between
Let me in, I’ll bury the pain

You taught me to be sad as you
You almost made me take it all
Let me in, I’ll bury the pain

You bend me and you shake me
You beg me then you break me
Let me in, I’ll bury the pain

You made me feel like a sinner
Now you fear you’ll die alone
Let me in, I’ll bury the pain

The sickness that you are
A plague that made me starve
Do you think you can show me
How I come this far?

The sickness that you are
A plague that made me starve
Do you think you can show me
How I come this far?

I feel it’s taking over
And everything falls dark
Break me open, the desperate cry

The sickness that you are
A plague that made me starve
Do you think you can show me
How I come this far?

The sickness that you are
A plague that made me starve
Do you think you can show me
How I come this far?

Tolerance

Ik ben, voor zover ik me herinner, nog nooit zo kwaad, verward, teleurgesteld, onzeker, pissed en stressed-out geweest. Fucking kutzever.

Ik snap er echt geen hól meer van. Je probeert je als mens zo goed en kwaad het kan uit miserie en catastrofe te houden en tóch gaat het fout. Het gaat godverdomd áltijd fout. Why? Echt, wtf... Voor zover je er zelf wat aan kan helpen wil je lief en aardig zijn en niemands leven verkloten en well, shit happens. maar het BOEIT niet. Het boeit geen zak of je geprobeerd hebt de dingen niet te verfucken, het maakt geen reet uit of je zo fatsoenlijk geweest bent de keuze te laten aan de mensen die er wél wat mee te maken hebben. Vroeg of laat komt het toch op jouw nek terecht. En dan ben je de bitch.
Eerst de godverdomde trut die met je vriendje aan de haal ging (which was niet de bedoeling en which is nieteens wáár), dan de godverdomde aanleiding tot scheefgroeiende relaties (ja, want dat was mijn hele dóel, seriously...), dan het godverdomde kutwijf die tóch geen schijn van kans maakt, maar tóch een godverdomd kutwijf is omdat ze toevallig menselijk is en ook wat voelt.
Wat ís dat voor gezeik trouwens, dat gedoe over vertrouwen schaden en al die shit. Did I, really? Want voor zover ik me herinner heb ik hier niemand wat misdaan, behalve emoties getoond waarmee ik dan nog ten zeerste van plan was uiterst realistisch om te gaan en ze aldus te laten voor wat ze waren. Wat heb ik gedaan, in hémelsnaam? What the fuck did I do? Wat ik me óók herinner was dat ík niet degene was die achterhield hoe ik me echt voelde bij een aantal situaties. Nee, fijn.. ga je in mijn gezicht doen alsof alles leuk en aardig is en dan ben ík de bitch die je vertrouwen geschaad heeft? Je behandelt me als een stuk stront omwille van een gevoel, geeft me geen seconde de tijd om het je eens deftig uit te leggen, stelt een of andere verdomde roteis waarvan je wéét dat ie te belachelijk is voor woorden (om er maar niet bij te zeggen dat je blijkbaar in de plááts van anderen zat te beslissen of die eis ok was of niet), gaat míj de schuld geven van je verfuckte relatie op elke manier die gewoon geenszins gegrond is, zit me daarna met een schuldgevoel op te zadelen wat eigenlijk niet op z'n plaats is en gaat me dan achteraf nog betichten van ongewenste bemoeienissen terwijl jíj toch echt degene was die mij contacteerde.

Gódverdomme.

En spreek volgende keer voor jezelf, for fuck's sake, in plaats van voor de rest van de fucking wereld.

GODVERDOMME!!!!!

vrijdag 20 maart 2009

Ana and the mirror

I thought you left, left for good.
I kicked you out, you have no right
To return here.
I loved your reflection
And what you promised me
You made me love
The hate for me
Made me hate myself
For wanting you

I kicked you out
You have no right
To make me sick and strip
my choice of what I'll be
I'd love to let you back in
And hate to hate the mirror
Again.
I'd hate to let you back in
And love your twists
Of reality.

I kicked you out
You returned to where you
Never belonged.

I will make you leave.
I can't.
But will.

zondag 15 maart 2009

It's just a thought.

Bits and pieces of affection
Point me in the direction
Of losing all of my protection
From Neglect

While I write my words, unheard
In silence of explosions of thoughts
In the final end confusing
Contradicting each part of thinking

Hiding from my truth and minding only
That thoughts of you are left unharmed
Unbroken, untouched, unspoken

Breaking under the burden
Of faking reality, making my way
Through the fog of my mind
And taking in all it's uncertainties

Unaware of all untold and unseen
Grows the awareness of
Wrong impressions, unclear confessions
And battles won by the piercing dagger of memory

In my bubble I remain
Clearly contradictory and
Confusingly unclear.

zaterdag 7 maart 2009

The Myth of Equality?

Zoals vele andere begrippen is ook de definitie van "gelijkheid" wel eens een punt van discussie. Daarbij hoef je niet per se tot een consensus te komen, gelijkheid kent vele vormen en gezichten en het is allemaal best, zolang we maar duidelijk zijn natuurlijk!

Laten we teruggaan naar de teergeliefde Kerk van Satan. Wat zeggen die daar nou eigenlijk precies over (of duidelijker: welke interpretatie geef ik daaraan)?
Een van de grootste punten van the Curch of Satan stelt dat het maar eens gedaan moet zijn met wat zij noemen "the myth of equality". Mensen zijn nu eenmaal niet gelijk geboren, niet even handig, niet even slim, niet even sociaal vaardig, niet even goed... En doorheen dit alles geldt het recht van de sterkste. De illusie dat iedereen als gelijke geboren wordt, leidt, zo zegt men, tot middelmatigheid, tot het voortrekken van zwakkeren ten nadele van de sterken. En laat dat nou niet the natural order of things zijn.

Maar dan stelt www.churchofsatan.com ook zo:

No one should be protected from the effects of his own stupidity
Everyone must experience the consequences of his own actions—for good or ill.
The opportunity for anyone to live within a total environment of his or her choice.

Om maar een aantal dingen te noemen natuurlijk. Het principe dat niet ieder mens gelijk geboren wordt, dat mensen verschillen in intelligentie, persoonlijkheid, dat de ene persoon al een beter karakter heeft dan de ander, zijn dingen die geen hond in onze samenleving kan ontkennen. Voorgaande is gelukkig niet het enige wat "gelijkheid" definiëert, sterker zelfs, ik ben persoonlijk van mening dat het zelfs enigzins misleidend is. Gelijkheid gaat mij veel meer om het principe dat, hoe veschillend we ook zijn, we állemaal recht hebben op dezelfde basis, we állemaal verantwoordelijk zijn voor onze eigen fouten en we daar dus ook állemaal de consequenties van horen te dragen, we állemaal recht hebben op het respect dat we verdienen. Hoeveel gelijker kan het dan nog worden? Satanisme predikt dat ieder mens, ongeacht zijn doen en laten, ongeacht zijn geslacht, zónder uitzondering recht heeft op en verantwoordelijkheid te dragen heeft voor wat hem toekomt.

Maar zo wordt gelijkheid niet door ons gedefiniëert. In ónze maatschappij moet iedereen dezelfde kánsen krijgen. Dat betekent dat iemand die van nature zwakker is en dus een kleinere kans heeft op een bepaald succes, plots meer recht heeft op steun allerhande van buitenaf. (Je ziet al waar het mis loopt.) De visie van Ons Aller Satan even daar gelaten, roept mijn empathische zelf nu dat die arme, minder bedeelde sukkeltjes inderdáád meer mogen krijgen dan ik. Dat neemt niet weg dat het meer dan te vaak extreme vormen aanneemt. Deze vorm van samenleven creëert het kwalijke neveneffect van bloedzuigers, parasieten, profiteurs en ja, die zou ik ook liever tegengaan.

"We moeten de zwakken in de maatschappij helpen en tja... als dat per ongeluk gepaard gaat met profiteurs, jammer..."

Nee.

We moeten de zwakken in de maatschappij helpen in die mate dat de kans op profiteren geminimaliseerd wordt en als er daardoor soms mensen in de kou blijven staan, tja... jammer.

Maar wie stelt het in al zijn puurheid (zonder dat ik het daar dan per se mee eens ben) nog het meest accuraat:

Satan says: Fuck profiteurs, iedereen gelijk voor de wet. Als je het redden kan, mooi. Anders dikke pech. Point finale.

vrijdag 6 maart 2009

Ave Satanas

Ik heb zo mijn ideetjes over de Wereld en de Mensheid, ik zou mits genoeg tijd hele boeken kunnen schrijven. Ik heb helaas niet genoeg tijd, en het is toch allemaal zo heerlijk complex voor een ander en doodsimpel voor mijzelf. Geen tijd dus, maar zo nu en dan is de fractie van een reflectie op een splinter van ons bestaan ook best voldoende.

Satanisme! Ik ben geen practitioner, ik heb niet een soort van behoefte om mijn mens- en wereldbeeld onder te brengen in een hokje, geen drang om door middel van een benaming een band met zogenaamd gelijkgestemden te zoeken of benadrukken. Maar for the sake of interessant, makkelijk en nuttiger tijdverdrijf dan slapen... Ach.
Satan, geen god, geen gevallen engel, geen vaag figuur uit de fucking onderwereld waaraan je kleine kindjes moet offeren. Satan, symboliek, jawel! Tegen de hypocrisie, tegen het wegcijferen van jezelf voor een ander, tegen vruchteloos dromen en op je luie achterste zitten terwijl je kijkt hoe het allemaal toch nooit waar zal worden. Satan: gelijkheid, rechtvaardigheid, verantwoordelijkheid. Mannen zijn niet beter dan vrouwen en als iemand je al dan niet letterlijk een mep in je gezicht verkoopt, mag je daar bést godverdomde pissed over zijn.
Respect. Respect is the key word. Respect voor andermans eigendom, respect voor andermans lichaam, respect voor andermans mening. Satan doet niet mee aan ongevraagd je shit op een ander z'n schouders laden, Satan doet niet mee aan ongevraagde bemoeienissen van de hoogste graad. Als jij respect hebt voor mij, heb ik respect voor jou. Mooi toch?
Satan heeft een hekel aan stupiditeit, ongeoorloofde pretentie, kuddegedrag,...

Ik ben enkel optimistischer. De gemiddelde zelf-uitgeroepen satanist leeft met de constante aandacht voor het feit dat de meeste mensen niet zijn zoals hij. De gemiddelde satanist gaat niet uit van de goede wil van zijn medemens en is as such erg vatbaar voor het afsluiten van zichzelf. De constante waakzaamheid, de "they will take me down when they can" attitude... Beetje jammer.

Arme Satanisten. Ze hebben zo'n fijne rechtvaardige, gebalanceerde visie op hoe het allemaal zou moeten, en tegelijk zo'n gebrek aan vertrouwen. Wat heb je nou aan respect, balans en gelijkheid zonder een fuck vertrouwen? Satanisme maakt zichzelf elitair, ik vind dat ongeoorloofde pretentie. Zij niet, da's hun goed recht, maar ik vraag me af wat ze proberen te bereiken door zich ze te verheffen boven de rest van de mensheid, want ja, de rest is minder. This creature is indestructible as long as it has a divintity counter on it. Het is maar wat je Divinity noemt (het zal weer een van de vele dingen blijken waarbij ik moeite heb mijn visie, definition if you will, te verwoorden. Ooit doe ik wel een poging, er is nood aan verduidelijking).

woensdag 4 maart 2009

The Beauty of Mystery

Yet another page
In yet another book
The start of yet another chapter
Or maybe yet again the same
That had not yet been finished

Though I'd like to think it does,
It serves no goal or purpose
Which is why I keep getting stuck
In the middle of myself

Then my thoughts are kind of troubled
And my wishes not so clear
Then the path that lies before me
I no longer hold so dear
As I thought I always would,
Never thought I really could,
Everyone else said I should

Now the vision of the future
I was so sure of before
Feels more like a distant prophecy
Drawn forth from ancient lore.

And in all that seems uncertain
I reach for the heavy curtain
Which will choose to rise or fall
And know destiny of all

So starts yet another chapter
And yet another phase
Of the journey of humanity
Through life's amazing maze

zondag 1 maart 2009

In the Balance of Being

I am thankful for what I have found
And a bit surprised that I did finally find it.
I walk a line in the middle, in circles
With corners and turns.
It is straight and winding, in sense.
The middle, above both sides.
Inbetween is only an ever rocking back and forth.
My view is objectively colored with
Reason driven by emotional whirlpools
And empathy, where pain
Is no trigger to darker times
But a chance of growth if we only
Open. Feel. Show.
When we only
Share. Trust. Know
without knowledge, willing
To suspend grounds on which we've based
Previous selves.
I believe, walk
In the Balance of Being
Where we don't feel another urge to create
A new version of us.
Only to refind the truthful First of what we were
Shed the fear to share the reflection
We have not dared to look at for so long.
To be again the flawed perfection and Love
As We Are.