Er was eens...

Een Jongen.

Er waren er al zoveel. Zoveel vóór hem... Zovelen die mij niet wilden en zovelen die probeerden, tevergeefs. Bang ben ik, bang dat het weer opvoorhand verloren hoop is, een illusie, een foute inschatting... Hoewel ik wel telkens zo nerveus, zo warm en koud tegelijk, zo verward zit te kijken wanneer ik je eindelijk misschien niet zo per ongeluk tegenkom. (Ik probeer het te verbergen, ik denk dat het me lukt.) Hoewel ik niets aan je kan bedenken wat me stoort, wat me niet interesseert... Het lijkt bijna niet mogelijk dat ik deze keer niet ontdek dat ik niet voelde wat ik dacht wanneer het eigenlijk al te laat is. Ik weet dat ik dat wel jammer zou vinden, maar het lijkt allemaal onwerkelijk. En als, zelfs áls straks blijkt dat je toch in mijn hoofd blijft ronddwalen als een verdwaald mysterie en ik blijf hopen... Ga jij Zien? Willen? nee..... Onbereikbaar. Gesloten. Onwennig. Onzeker... Jij meer dan ik.


Stress - Daedre

"FUCK!" riep ze, want het sponsje glipte voor de zoveelste keer uit haar handen. Een vuist op tafel, nog een kreun. Wat een kutdag. Daedre veegde een traan van frustratie weg uit haar ooghoek en zuchtte, want niets ging zoals het moest vandaag. De tijd was o zo traag gegaan en in plaats van zich met iets zinnigs bezig te houden had ze alweer toegegeven aan de zo makkelijke optie gewoon niets te doen. Insignificantie. Daedre kon zichzelf wel voor de kop slaan. Ondertussen verwoed met het sponsje over een hardnekkige vlek heen schurend bekroop haar de gedachte hoe ze tot nu toe niet bepaald íets bereikt had. Naast een hoop onuitgediepte interesses stonden ook een aantal vergooide opleidingen op het lijstje der mislukking. De vlek was al verdwenen, het sponsje schuurde nog steeds. Daedre staarde in een waas van tranen naar het witte tafelblad. Ze zou graag het sponsje aan duizend stukjes scheuren, alsof het ding verantwoordelijk was voor hoe ze dit keer alweer goed bezig was haar studies naar de maan te helpen. Eigenlijk wilde ze zichzelf aan duizend stukjes scheuren...
Hoofdpijn
godverdomme.
Alles ging mis, ze voelde zich waardeloos. De mensen kwamen binnen en Daedre staarde even.
Daedre zette een paar keer een grote mond op, zomaar.
Daedre haalde mensen naar beneden, zomaar.
Daedre is een bitch: ze heeft een slechte dag.