Ondertussen luister ik al de hele dag naar Nightwish balads, afgewisseld met " Hijo de la Luna" en een ontroerend "Linger" (by Epica, naturellement). Het roept vlagen van een vreemde mengeling van emoties op. Een constante van vlinders voor mijn jongen uit "Er was eens..." doorspekt met een waar gevoel van Agony (want in het Nederlands klinkt het gewoon niet zo zwaar als het moet) omdat ik niet in zijn buurt kan zijn, om de onbereikbaarheid. De intirge van Edward helpt niet. Zijn schoonheid, empathie, zijn niveau van begrip... Zijn perfectie in alles wat mij als belangrijk aandoet is pijnlijk gelijkaardig aan die van mijn Vlinder. Hoe aandoenlijk ook, de manier waarop hij duidelijk niet merkt wat zijn speelsheid, zijn onschuldig lachje met mij doet.
En nog even: While your lips are still red - Nightwish
Sweet little words made for silence
Not talk
Young heart for love
Not heartache
Dark hair for catching the wind
Not to veil the sight of a cold world
Kiss while your lips are still red
While he`s still silent
Rest while bosom is still untouched, unveiled
Hold another hand while the hand`s still without a tool
Drown into eyes while they`re still blind
Love while the night still hides the withering dawn
First day of love never comes back
A passionate hour`s never a wasted one
The violin, the poet`s hand,
Every thawing heart plays your theme with care
Kiss while your lips are still red
While he`s still silent
Rest while bosom is still untouched, unveiled
Hold another hand while the hand`s still without a tool
Drown into eyes while they`re still blind
Love while the night still hides the withering dawn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten